Inhalt
- Net-narrativ Maskottchen
- Duerch de wäisse Kaméidi schneiden
- De Plënneren an d'Realitéit
- Maskottchen a Stroossekonscht
Erënnert Dir Iech un d'Deeg wou den Internet esou lues war datt d'Bildluede vun e puer Minutten e puer Minutten gedauert huet, Dir musst eng Stonn am Viraus wësse wéi ee Lidd Dir duerno op Napster wëllt lauschteren, a Video war komplett aus der Fro? Nëmme viru annerhalleft Joerzéngt virun der Dämmerung vum digitalen Zäitalter hu mir opreegend no den Dialing Tone vun eise 56k Modems nogelauschtert, déi an eng nei Welt ofgestëmmt hunn, a waarden drop drop vun enger Handvoll Pixel begréisst ze ginn.
Déi nei Rass vu figurativem Design um Joerdausendwiessel gouf vu frëndlechen, abstrakte a flaache Personnagen dominéiert, sou héich reduzéiert datt se bal un Typographie grenzen. D'Charaktere waren aus bulk, rechteckeg Pixel gemaach wéi fir dat neit Medium vum Computerbildschierm ze feieren.
Zur selwechter Zäit hunn se all narrativ, biographesch oder kulturell Kontext vermeit, a funktionnéieren reng a Saache Appel. Et war genau dës Qualitéit déi se opgestallt huet fir d'Haaptakteuren an enger neier, minimal awer héich emotional Ästhetik ze sinn, déi zënterhier iwwer d'visuell Welt verbreet huet.
E puer vun de memorablen Zeeche vun der Zäit goufe vu Typografe wéi Büro Destruct entwéckelt. Déi Schwäizer Grafikdesignagence war zu deenen am Virdergrond vum reduzéierte figurativen Design, a verëffentlecht ganz minimal, geometresch Zeechen nieft neie Schrëften.
Et mécht Sënn d'Ästhetik vum Charakter Design a Saache Kommunikatioun ze verstoen. Gesot huet dat englescht Wuert 'Charakter' verschidde Bedeitungen. Et beschreift eng kodéiert Ikon an engem System vu Sprooch, eng figurativ Representatioun, souwéi eng Persona. Déi dräi Qualitéiten ze erfëllen war eng ënnerschiddlech Feature vun dëse fréiere Personnagen um Internet. D'Charaktere missten als Ersatz vu Sprooch funktionnéieren - wéi wann se mat hirem universellen Appel kulturell Ënnerscheeder a Sproochegrenze kënnen iwwerschreiden, e grafescht Esperanto ze kreéieren dat eis all an datselwecht globalt Duerf setze géif.
Déi drëtt Bedeitung vum Wuert, Personifikatioun, war mat der Iddi vum Internet verbonnen eng nei, virtuell Welt opzemaachen an där dës Personnagen supposéiert doheem waren. Et ass dat komplexst Konzept vum Charakter a bréngt eis op déi kontrovers Fro ob d'Mënsche grafesch mat Avatare vertruede kënne sinn.
Net-narrativ Maskottchen
Ier den Internet dem Personnagen en neit Territoire ginn huet fir ze populéieren, war hiren natierleche Liewensraum haaptsächlech an de Welten vun Animatioun oder Comics, als kommerziell Maskottchen oder a Videospiller. Space Invaders - eent vun den éischten an ikoneschen Arkadespiller fir Charaktervisuale virzestellen - war alles drëms spilleresch eis technologesch Angscht ze temmen. Dat Onbekannt gouf kloer als eng archetypesch, feindlech Friem Rass duergestallt fir eis Welt unzegoen.
Den Design vun den Auslänner war op d'Anthropomorphiséiere vun enger Handvoll Pixelen fokusséiert, déi en ikonesche Logotype erstallt hunn, deen och haut nach mat Generatiounen kommunizéiert. Am Kontrast war déi grafesch Representatioun vum Spiller näischt méi wéi eng pixeléiert Ikon vun enger Waff, déi an den Himmel schéisst. D'Iddi vun der Representatioun war komplett net existent.
Grafesch Romaner, Comics an der Animatiounsindustrie hunn en endlose Stroum vun ikonesche Personnagen erstallt déi kontinuéierlech populär Kultur dominéieren. Awer dës Genren ënnerleien hir Personnagen enger strenger Erzielung a Biographie. Eist Verständnis vun hinne gëtt guidéiert duerch e Wësse vun hire Verhalensmuster, Ziler, Bedierfnesser an hir Interaktioun mat aneren. Dëst ass wou d'Charakter Ikonologie vum Internet grondsätzlech ënnerscheet - d'Charaktere waren hei nëmmen ofhängeg vun enger visueller Verbindung an hunn eis näischt méi ze soen wéi 'Hallo'.
Duerch de wäisse Kaméidi schneiden
Tatsächlech hunn d'Charaktere vum Internet Boom vill méi gemeinsam mat der Iddi vun engem kommerziellen Maskottchen. D'Geschicht vun dësem Phänomen huet mam Michelin Man ugefaang. Am Joer 1894 huet e Stack Pneuen de Bridder erënnert, déi d'Geschäft vun engem stännege Mann bedreiwen, an deen éischte Maskottchen, dee jeemools vun enger Corporation entwéckelt gouf wéi d'Gesiicht vun enger Mark gebuer gouf.
Wat duerno war eng Lawine vun neie Maskottchen. Charaktere op Getreidekëschten; Ronald McDonald, souwuel a Kostüm a Grafiken; den Esso Tiger, aus Proportioun um Daach vu Tankstellen ausgeblosen; an déi Schockelas dropfërmeg Kreature fir M & Ms si just e puer Beispiller vun de Maskottchen, déi nach ëmmer weltwäit bekannt sinn. De Maskottchen ass e Phänomen dat am Beschten a Saache visueller Kommunikatioun ze verstoen ass. Positioning Theory, dominéiert am Marketing zënter den 1970er, benotzt d'Beispill vun enger ballonéierender Massekommunikatioun déi et ëmmer méi schwéier mécht fir all Message den Empfänger ze erreechen.
Fir datt eng Mark erfollegräich ass, brauch se eng fokusséiert an einfach Positioun déi se vun all aneren differenzéiert, sou datt se eenzegaarteg am Geescht vum Konsument gëtt. Nëmmen eng kloer, direkt Noriicht kann duerch de wuessende wäisse Kaméidi vun Informatiounsiwwerlaascht schneiden fir de Konsument z'erreechen. A Maskottchen sinn als wesentlech Partner an dësem Prozess konzipéiert ginn.
Positiounstheorie kann och eist Verständnis verbesseren, wéi Personnagen um Internet kommunizéieren. D'Charaktervisueller déi online opgetaucht sinn, hunn e reduzéiert a minimalt Gesiichtsmuster verstäerkt, eng Ästhetik déi mam Ursprong vun der Bildkultur verbonne war. Dës Mustere waren de Schlëssel fir Kommunikatioun ouni Wierder, wouduerch eis Opmierksamkeet op Websäite gezunn ass. Si hunn net als eng Form vu mënschlecher Representatioun gehandelt, awer d'Inkarnatioun vu Wesen, déi an enger virtueller Welt liewen - si ware frëndlech Paartmeeschteren, funktionnéiere méi wéi eng Mask oder Maskottchen wéi déi narrativ Personnagen an Animatiounen a Comics.
Natierlech schéngt dëst Mantra haut ze zauberen anachronistesch. Elo si mir gewinnt mat Instant Fotografie a Video, egal wou a wéini mir et wëllen. Mir lueden, deelen a multiplizéieren en onendleche Stroum vu Fotoen, duergestallt eis Iessen, eis Hausdéieren, eis Gesiichter. Et schéngt kee Bedierfnes méi fir reduzéiert oder abstrakt Representatioun ze sinn. Also, wou sinn all d'Charaktere gaang?
De Plënneren an d'Realitéit
De Wonsch sech vum Internet ze befreien koum fréi a senger Geschicht. Urban Designer Spillsaachen - direkt Iwwersetzunge vum digitale Perfektionismus, mat hire minimale, geometresche Formen - hunn hiren Héichpunkt u Popularitéit direkt am Ufank vum Joerdausend gesinn.
Ausgewuess aus engem kulturelle Phänomen dat aus Hong Kong entstanen ass, hunn renomméiert westlech Protagoniste wéi James Jarvis, Pete Fowler, Nathan Jurevicius a Kaws e Besetzung vu Personnagen erausbruecht déi a Vinyl veréiwegt goufen a gesicht Sammelstécker.
Als Konter zum dacks sterile, masseproduzéierte Gefill vun urbanem Vinyl, koum eng Welle vu kuscheleg, handgemaach, Designer Plüschpoppen. Virun allem den David Horvath an d'Sun-Min Kim's Uglydolls, déi als perséinlech Love-Messenger während der Paart laang Distanz-Bezéiung ugefaang hunn, awer e Mainstream Produkt ginn.
Vun do war den offensichtleche nächste Schrëtt de Proporz ze wuessen, a séier Charakterkostümer aus den Hänn vun Designer wéi FriendsWithYou an Doma inspiréiert vill Kënschtler fir hir zweedimensional Personnagen an déi richteg Welt z'iwwersetzen.
Zréck am Joer 2006 hu mir de PictoOrphanage erstallt, eng Famill vun 30 Kostümer baséiert op Charakterdesign vu verschiddene Kënschtler, opgehuewe vu perséinlechen Donateuren aus der zweedimensionaler Welt an eis dreidimensional. Zesumme kënnen all dës Strategien als Weeër gesi ginn fir d'virtuell Welt vum Internet (oder, all flaach Bild, allgemeng) zu eiser Realitéit ze vermëttelen. A leschter Zäit hunn ëmmer méi digital Kënschtler ugefaang Analog Techniken z'entdecken, an doduerch den Trennung tëscht Digital an Analog a Fro gestallt an d'Bewegung Richtung Post-Digitalismus virauszegesinn.
D'Nina Braun an d'Anna Hrachovec bréngen grafesch Strukturen a Frechheet an dat genau Handwierk vum Strécken. De Roman Klonek iwwersetzt seng digitaliséiert Skizzen a Holzschnëttdrécker, a Bakea huet e Folg fir seng digital Illustratioune vu sepia-getéinten, dräifaarwen Monsteren iwwer sozial Medie gewonnen, wärend seng richteg Leidenschaft doranner ass, se an 'Taxidermien' ze maachen. Vill Kënschtler vektoriséieren hir Skizzen ier se se op Leinwand molen. D'Lëscht kéint onendlech sinn.
Wärend all dës Wierker als blo Analog Objete kënnen ugesi ginn, transforméieren hir Verknëppele mat engem digitalen Ästhetik oder Instrument se an e Kommentar zum onbestännegen Zoustand vun all digitalem Bild, fir déi d'Regel ass: wann d'Kraaft aus ass, wäert et fort sinn. Den Iwwergank zu analoge Medien ze maachen hëlleft d'Liewensdauer ze erhéijen.
Maskottchen a Stroossekonscht
Eng aner Strategie vu ville Kënschtler an hirer Sich no engem erkennbaren Charakter ze etabléieren ass op e gemeinsame visuellen Vokabular ze bauen deen se mat hirem Publikum deelen. Oft ähnlech Charaktere wéi populär kommerziell Maskottchen, mat liicht Variatiounen an Ännerungen, déi se vum Produkt befreien, fir dat se fréier stoungen.
Dat spillerescht Zitéieren, Remixen, Dekonstruktioun an Echo vun etabléierte Maskottchen kann een am Juan Molinet senge falsche japanesche Produktdesignen, oder dem Osian Efnisien senger "wineger" Serie gesinn. Am Joer 2003 huet d'Doma eng liicht verännert Versioun vum Ronald McDonald als Presidentschaftskandidat an den Zäiten vun der nationaler Insolvenz an Argentinien agefouert. Seng animéiert Reklammen a Stroossekampagnen kritiséieren d'Reduktioun vun der Wirtschaft op d'Produktioun vu Rëndfleesch an net eng ugestrieft Generatioun aner Chancen ze maachen. Illustrator Jeremyville's lafend Serie vu Gemeinschaftsdéngscht Ukënnegunge werft iconesch Maskottchen a maacht reconciliéierend Gesten, fir de Schued ze probéieren ze heelen, déi se als Vertrieder vun hiren Elteren Marken gemaach hunn.
Zréck am Joer 2013 huet Pictoplasma seng White Noise Serials Installatioun erstallt; 500 verschidden Designer 'Personnagen op eidel Packagen uwenden, näischt méi verkafen wéi d'Charaktere selwer. All dës Beispiller hunn den originale Maskottchen manipuléiert, an doduerch liicht Detailer geännert oder se an nei Kontexter bruecht, vermësst fir ganz ënnerschiddlech Bedeitungen an Associatiounen fir Zuschauer ze ruffen.
Op d'Stroossen dréinen, hunn urban Artisten hir ënnerschiddlech Personnagen als Maskottchen etabléiert, dorënner The London Police, Flying Förtress, D * Face a Buff Monster. Street Art steet an direkter Konkurrenz mam Branding - d'Praxis huet ugefaang als eng Neibewëllegung vum ëffentleche Raum, dee sou visuell vu Reklamme dominéiert gouf.
Duerch déiselwecht Method wéi Branding anzesetzen - e klore Message mat engem Maskottchen ze positionéieren - hunn d'Street Artisten d'Mëttel géint seng Saach gedréint. D'Verbindung tëscht deenen zwee kann am Clean City Gesetz gesi ginn, dat de São Paulo am Joer 2006 agefouert huet, an deem Reklammen verbuede goufen an aus dem ëffentleche Raum erausgeholl goufen, an domat och all urban Konscht.
Den Artist mr Clement presentéiert säi Bunny Charakter, Petit Lapin, als generesch Kanéngchen Form, gewéinlech wäiss a bal ouni Featur. Et ass wéi wann et en eidelen, wäisse Bildschierm wier, deen eis Projektiounen a Verlaangeren ubitt. Trotzdem benotzt hien et als Maskottchen u senger ganzer Aarbecht. Mat enger Ausgab vu Biller, Comics, Skulpturen a Spillsaachen, schafft den Här Clement e wuessende Kierper vu Konschtwierker, déi ronderëm e Personnage als eidel Schuel dréit.
Vun der dekonstruktiver Kritik vum Maskottchen, iwwer d'Reklamatioun vum ëffentleche Raum, fänken d'Maskottchen un sech vun de Produktassociatiounen ze trennen a stinn fir sech selwer. Dëst gëtt am meeschte evident a Fäll wou de Charakter kloer als Alter-Ego funktionnéiert fir den Artist ze maskéieren oder z'ersetzen.
Zum Beispill, Cherry - Sängerin vun der virtueller Elektro-Pop Band Studio Killers - zirkuléiert als eng grafesch visuell Identitéit um Internet an an animéierten Museksvideoen zënter enger Zäit. D'Fans goufen an der Däischtert gehal wéi hiren eigentleche Schëpfer.
Wéi d'Kënschtlerin hannert der Cherry sech wärend engem Gespréich op der Pictoplasma Konferenz opgedeckt huet, huet si erkläert wéi de Personnage am Ufank als Alter-Ego erstallt gouf - hir Fantasie vun enger Fra ganz bequem mam Ënnerscheed vum weibleche Stereotyp. Vläicht ass déi nächst Stuf vun der Evolutioun fir Maskottchen e Punkt op deem Schëpfer a Charakter komplett net z'ënnerscheede sinn.
Wierder: Lars Denicke a Peter Thaler
De Lars an de Peter sinn d'Co-Grënner vu Pictoplasma, eng eenzegaarteg Organisatioun déi spezialiséiert ass op zäitgenëssesch Charakterdesign, schaffen iwwer Verëffentlechung, Eventer an Ausstellungen. Seng renomméiert Berliner Konferenz a Festival feiert dëst Joer hiren 10. Anniversaire. Dësen Artikel erschéngt ursprénglech an der Computer Arts Ausgab 227.
